Ρολά κατέβασε μετά από πολλές δεκαετίες λειτουργίας το ζαχαροπλαστείο "Μαυρομάτης". Ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Μαυρομάτης, παραχώρησε συνέντευξη στην Ευβοϊκή Γνώμη, η οποία προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε χιλιάδες Χαλκιδέους, και αναδημοσιεύεται σήμερα από το OlaEvia:
Για πολλές δεκαετίες γλύκανε ολόκληρη τη Χαλκίδα με νουγκατίνα, γαλακτομπούρεκο, πάστες και άλλα τέτοια είδη. Τώρα πικραμένος ο ίδιος κατεβάζει αναγκαστικά ρολά στο ζαχαροπλαστείο του, το οποίο τα τελευταία χρόνια στεγαζόταν στην οδό Βύρωνος.
Ο λόγος για τον επιχειρηματία Γιάννη Μαυρομμάτη, ο οποίος στο παρελθόν τόλμησε μεγάλα επιχειρηματικά “ανοίγματα” δημιουργώντας αλυσίδα ζαχαροπλαστείων στη Χαλκίδα και τα περίχωρα, ενώ ασχολήθηκε και με το χώρο της εστίασης.
Με μάτια βουρκωμένα από τη συγκίνηση ο 67χρονος επιχειρηματίας μίλησε στη «Γνώμη» για το τέλος εποχής του ιστορικού ζαχαροπλαστείου του κάνοντας παράλληλα έναν πρόχειρο απολογισμό της 42χρονης επαγγελματικής σταδιοδρομίας του.
ΓΝΩΜΗ: Ποια είναι η ιστορία του ζαχαροπλαστείου «Μαυρομμάτης»;
Γ. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ: Η ιστορία μας ξεκινά το 1947, όταν ο πατέρας μου, Στέλιος, Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, ανοίγει ζαχαροπλαστείο δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Μετά από τρία χρόνια το μεταφέρει στην οδό Κριεζώτου 15 (απέναντι από το κτήριο Παπίγγη) όπου και λειτούργησε μέχρι το 2000.
- Εσείς πότε αναλαμβάνετε δράση;
• Τον Ιανουάριο του 1976 ο πατέρας μου πεθαίνει, οπότε πέφτω εγώ ξαφνικά στα βαθιά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έχω σκεφτεί ότι θα γίνω ζαχαροπλάστης. Έχω τελειώσει την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και “ψάχνομαι” για το μέλλον μου. Με την παρακίνηση, όμως, της μητέρας μου αναλαμβάνω το ζαχαροπλαστείο.
- Και τα επόμενα χρόνια η επιχείρηση “απογειώνεται”...
• Το 1984 δημιουργείται το μεγάλο ζαχαροπλαστείο στη Νεάπολη. Το 1993 ανοίγω δύο νέα καταστήματα στο Βαθύ και την Έξω Παναγίτσα. Το 1995 στη Δροσιά και παράλληλα λειτουργεί και το πρατήριο-εργαστήριο στην οδό Βύρωνος. Ακολούθησαν, βέβαια, και άλλα συνοικιακά ζαχαροπλαστεία.
- Στο μεταξύ ανοίγετε την «Ακτή Μαυρομμάτη» στην Αρτάκη και την ταβέρνα «Στέκι» στον Ιππόδρομο (Ντερνέκι). Ποιο απ’ όλα τα “παιδιά” σας υπήρξε το πιο αγαπημένο;
• Το πιο αγαπημένο μου κατάστημα ήταν η Ακτή Μαυρομμάτη λόγω της προνομιακής του θέσης, δίπλα στη θάλασσα, αλλά κι επειδή εκεί μέσα ζήσαμε ευτυχισμένες στιγμές από τα πολλά γλέντια που διοργανώσαμε.
- Φαντάζομαι, όμως, ότι πέρα από τις ευχάριστες στιγμές θα υπήρξαν και αρκετές στενάχωρες στη σταδιοδρομία σας...
• Φυσικά και υπήρξαν και στεναχώριες και δυσκολίες. Άλλωστε, όταν κάποιος κάνει μεγάλα επιχειρηματικά “ανοίγματα” τόσο περισσότερα είναι τα προβλήματα και οι υποχρεώσεις και τόσο μεγαλύτερο το άγχος.
- Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω, θα κάνατε πάλι τις ίδιες επιχειρηματικές κινήσεις;
• Θα έκανα μικρότερα βήματα και θα τα μελετούσα καλύτερα.
- Για ποιο λόγο κατεβάζετε ρολά στην επιχείρηση;
• Ο γιος μου, Στέλιος, ο οποίος ήταν ο συνεχιστής, φεύγει για την Αμερική. Θα εργαστεί σε μια μεγάλη επιχείρηση στο Σικάγο, στο αντικείμενο της ζαχαροπλαστικής πάντα. Εγώ -όπου να ‘ναι- βγαίνω στη σύνταξη. Για κάποιο χρόνο θα συνεχίσω το catering, αλλά σκοπεύω να το δώσω κι αυτό ίσως με το όνομά μου.
- Πώς νιώθετε, αλήθεια, που κατεβάζετε ρολά;
• (Στο σημείο αυτό ο Γιάννης Μαυρομμάτης βουρκώνει από τη συγκίνηση και με τα χέρια του σκουπίζει τα δάκρυά του). Τώρα “χτύπησες” φλέβα. Πονάει η ψυχή μου που το κλείνω (σ.σ. εννοεί το τελευταίο ζαχαροπλαστείο στην οδό Βύρωνος). Η επιχείρηση αυτή ήταν όλη η ζωή μου.
- Θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας πετυχημένο ή αποτυχημένο επιχειρηματία;
• Από οικονομικής άποψης θα πω ότι δεν βγήκα κερδισμένος, γιατί πάντα πήγαινα ...με το σταυρό στο χέρι, που λέει και η λαϊκή ρήση. Άλλωστε, όλα μου τα χρήματα τα έριξα σε μηχανήματα και επαγγελματικές επενδύσεις.
Για μένα, όμως, δεν έχει σημασία μόνο το οικονομικό κέρδος. Αυτό που μετράει περισσότερο είναι η εκτίμηση του κόσμου, την οποία θεωρώ ότι κατάφερα να κερδίσω λόγω της ακεραιότητάς μου.
- Τώρα που κλείνει ο κύκλος, τι “ταμείο” κάνετε σε προσωπικό επίπεδο;
• Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αξία στη ζωή δεν έχει τόσο πολύ η εργασία όσο η οικογένεια, η πίστη στο Θεό και οι ανθρώπινες σχέσεις.
- Με τι σκοπεύετε να ασχοληθείτε από δω και πέρα στον ελεύθερο χρόνο σας;
• Έχω τη χαρά να είμαι πρόεδρος στο σύλλογο «Φίλοι του Αγίου Όρους» και θα αφοσιωθώ εκεί όπου νιώθω πληρότητα.
- Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα ευτράπελο περιστατικό που θυμάστε έντονα από τη 42χρονη σταδιοδρομία σας...
• Θυμάμαι ότι στο ζαχαροπλαστείο του πατέρα μου στην Κριεζώτου υπήρχε ένας υπάλληλος, ο οποίος έτρωγε πολλά γλυκά. Για να τον σταματήσουμε, λοιπόν, του βάλαμε τη μία φορά ελάχιστο κινίνο σε μια πάστα και μια άλλη φορά ενεργητικό! Παρόλ’ αυτά, ο ίδιος συνέχισε το ίδιο «βιολί».
Την Παρασκευή 5 Ιανουαρίου ο Γιάννης Μαυρομμάτης, λίγο πριν κλειδώσει την πόρτα του εργαστηρίου του για το πελατειακό κοινό, έψησε το τελευταίο γαλακτομπούρεκο, βάζοντας με «γλυκό» τρόπο τους τίτλους τέλους στην ιστορική επιχείρησή του.
Ιστορική φωτογραφία έξω από το «Ζαχαροπλαστείον Μαυρομμάτη» στην οδό Κριεζώτου, ένα χιονισμένο πρωινό. Διακρίνονται ο πατέρας Στέλιος Μαυρομμάτης με το γιο του Γιάννη και την κόρη του Μαρία και δεξιά ο Νίκος Παπίγγης.
Με μια λιτή ανακοίνωση που έχει αναρτήσει στη βιτρίνα
του κλειστού -πλέον- ζαχαροπλαστείου του ο 67χρονος επιχειρηματίας
ευχαριστεί τους πελάτες του για την προτίμησή τους.
Ο αείμνηστος Στέλιος Μαυρομμάτης μέσα στο πρώτο ζαχαροπλαστείο του μαζί με το γιο του Γιάννη, μωρό.